امسال اولین ولنتاینیه که کنار هم نیستیم. البته دلیل داره و دلیلشم اینه که آلیس تهرانه و داره خریدای عروسی رو انجام میده و کلی کمک می کنه. کاش می تونستم تو خریدا کنارش باشم و کمکش کنم ولی گرفتاری زیاده و باید تا عروسی کلی کار انجام بدم. وقتی آلیس اینجا بود کارا رو سریعتر انجام می دادم ولی وقتی نیست حس و حال هیچ کاری رو ندارم و کارا آهسته پیش میره. هر سال ولنتاین آلیس سورپرایزم می کرد و می رفتیم یه کافی شاپی و آلیس با کادو و شمع های خوشگلی که خودش ساخته بود حسابی ذوق زدم می کرد و امسال جای خالیش خیلی احساس میشه و فقط می تونم دورادور بهش تبریک بگم. ولنتاین امسال ما زیر سایه جشن عروسیمون قرار گرفته و عروسی ما ارزشش هزاران برابر بیشتر از جشن ولنتاین امسال برای ماست و واسه همینم دور بودن از هم رو یه جورایی می تونیم تو این ولنتاین تحمل کنیم به امید اینکه جشن عروسیمون فوق العاده باشه و همه چی کامل و عالی و رمانتیک و پر از شادی باشه. در مورد کارای عروسی و نحوه ی پیشرفتشون حرف زیاده ولی این پست صرفا برای تبریک ولنتاین به آلیس جون و بقیه ی عاشق و معشوق های واقعی دنیاست.

آلیس جونم ولنتاینت مبارک...